|
Mijn serie beelden met het thema 'comfort zone', zijn gemaakt doordat er net op momenten dat ik er niet echt goed bij zat, wel es gezegd werd 'Ga es uit die comfort zone!'. Naast dat deze popiejopie term ineens overal opduikt, is het vooral erg misplaats zoiets te horen als je je al helemaal niet zo goed voelt. Wil je meedraaien in deze wereld, dan moet je natuurlijk wel steeds zeggen dat het goed gaat! Of nog erger: 'Het gaat lekker'. Een begrijpelijk misverstand dus. Maar wel een goede reden om deze beelden te maken.   
0 Comments
Zoekende naar een nieuw onderwerp, ben ik uitgekomen op het thema 'schouders'. Lichamelijke rondingen zijn mooi en sierlijk. Daarom zijn schouders een interessant uitgangspunt voor nieuwe kunstwerken. De beelden zijn afgesneden waar denkbeeldige kleding begint; jurk en mouw zijn onzichtbaar. Wat overblijft is de weergegeven huid.    Ik ben 15 jaar geleden gestart met het boetseren van koppen. Aanvankelijk was ik begonnen met het maken van realistische portretten. Echter merkte ik al gauw dat het perfect weergeven van een menselijk gezicht mij verveelde. Ik ging op zoek naar vereenvoudiging in mijn werken. Ik experimenteerde met bijvoorbeeld het weglaten van oren en ogen. Ik boetseerde een keer een beeld op de kop, om los te komen van automatisme en routine. Verder heb ik me een tijd als doel gesteld het meest universele gezicht te maken dat mogelijk is, met zo weinig mogelijk gezichtsuitdrukking... Dit heeft uiteindelijk geleid tot beelden met als thema 'dromen'. Deze hoofden hebben geen oren of mond; dromen doe je van binnen. Deze dromers vallen onder mijn meest verstilde werk.  Ik ben nu zo'n 15 jaar bezig met het maken van keramische beelden. Ik ben gestart met realistische portretten; koppen. Al snel werd mijn werk gestileerder en stapte ik (op één opdracht na) af van het maken van bestaande personen. Mijn werk werd eenvoudiger van vorm en (naar mijn idee) onnodige details bleven al snel achterwegen. Weer wat later ben ik ook begonnen met het maken van torso's. Ondank mijn voorliefde voor het mysterieuze en het zogezegd versimpelen van mijn werk, waren de eerste paar torso's nog gevormd naar de realiteit. Op zich is dat ook de goede volgorde; toen ik wist dat ik een lichaam goed kon weergeven, kon ik door naar het stileren ervan. Ik kwam er rond 2014 achter dat het wat vreemd was koppen (zonder lijf) naast torso's (zonder kop) neer te zetten tijdens exposities. Deze kunstwerken gaan in een dergelijke setting onderling iets aan. Ik besloot daarna of koppen, of torso's te exposeren, maar niet meer door elkaar. Ik wilde wel completere beelden maken, maar wat mij nog tegenhield was de angst dat het teveel een 'etalagepop' uitstraling zou krijgen. Ik heb op een gegeven moment een maskerachtig hoofd op een lichaam geplaatst (zie foto hieronder). De uitstraling van dit gecombineerde werk sprak me zeker aan. Het duurde nog wel even voordat ik er één beeld in kon zien. Toen dat zover was, heb ik dit doorgezet en maakte een reeks beelden waar ik nog steeds zeer tevreden over ben.  In mijn tijd als 'kunstenaar' (of 'beeldhouwer' wat ik liever zeg) heb ik heel wat bijzondere mensen uit het vak ontmoet, met hun bijbehorende mening. Een mening die ik meermaals hoorde was dat een kunstwerk op een losse manier gemaakt moet zijn, en daardoor dus automatisch het meest 'authentiek' genoemd kan worden. Dit vastgeroeste idee (want hoe los is dat?) zat me wat dwars. Bovendien hou ik ook van gladde, strak gevormde beelden. Ik heb zeker ook veel robuust vormgegeven beelden gemaakt. Maar het is voor mij in ieder geval geen regel dit te doen. Het is waar het werk op het moment van maken om vraagt. Dit kunstwerk hieronder is mijn meest gladde beeld ooit. Jaren geleden leerde ik dat 'mooi' in de kunst een nietszeggende term is. Daar moest ik zachtst gezegd even aan wennen... Mijn reactie erop was het meest lelijke maken dat ik me toen kon voorstellen. Als voorbeeld nam ik de diepzeevis met als Latijnse naam Psychrolutes marcidus, oftewel de van memes bekende blobfish (Deze vis wordt trouwens pas lelijk als ie door mensen omhoog wordt gevist, vanwege het verschil in druk). Reacties op dit antropomorfe beeld liepen uiteen van 'grappig beeld', maar het is zelfs als 'aandoenlijk' omschreven. Alleen kinderen heb ik eerlijk horen zeggen dat ze het lelijk vonden.  Dit beeld is een reactie op de bolle jolige dikke gekleurde vrouw-beeldjes die ik op kunstmarkten meermaals tegenkwam. Ik denk; ik maak een realistischere versie ervan. Ik had een model, in digitale vorm; de vlogger UrsulaTV. vandaar de titel "Lila Sula".  Op 18 en 19 mei doe ik mee met Atelierroute De Laar van Kunst en Cultuurgroep Arnhem De Laar! Dat is van 11:00 uur tot 17:00 uur. Ik exposeer in Sporthal De Laar met inkt-schilderingen.
Tijdens Atelierroute De Laar op zondag 4 juni, exposeer ik mijn werken in de kantine en entree van Sporthal De Laar in Arnhem.
 Ik neem deel aan Art Fair Elst!
Op een drietal locaties in het centrum van Elst laten kunstenaars hun werk zien. Op 26 en 27 november van 13:00 uur tot 18:00 uur, zijn de deuren van de Hervormde Kerk, De Ruimte en de Wieken open voor bezoekers. Ik sta met mijn werk in De Ruimte: Sint Maartenstraat 32b, Elst.
   Tien jaar geleden kreeg ik een opdracht. Er moest een kunstwerk komen om sponsoren te bedanken. Sponsoren die hun bijdrage hebben geleverd aan een speciaal huis met nieuwe toepassingen voor mensen met een handicap, De Paswoningen. Al snel had ik een idee voor een muur met grote handen van keramiek. Handen die op symbolische wijze visitekaarten vasthouden.
Echter, werd het ook deze muur niet. Er bleek teveel aan te moeten gebeuren, zoals een lamp weghalen en andere spots ervoor terug plaatsen. En nieuwe muurverf... Als preview hebben er in het gebouw wel drie handen op sokkels gestaan.
De titel van het kunstwerk is "Erewand". Iedere hand heeft een eigenheid. Zo is er bijvoorbeeld een iets wat vervormde hand. Er zijn twee linkerhanden in de muur opgenomen. Er is een hand zonder pink (of is die alleen maar verborgen in de muur?). De enige voet zo tussen de handen is op het eerste gezicht komisch, maar heeft ook een serieuzere betekenis; sommige mensen gebruiken hun voet bij de dagelijkse handelingen. Het doet me goed dat mijn grootste kunstwerk eindelijk gerealiseerd is!  Dit zijn de objecten die onderdeel uitmaken van "De Handenmuur". De objecten zijn rond de 50 cm, sommige wat groter, sommige iets kleiner. Het is mijn grootste project tot nu toe. Ook het langstlopende... De geplande muur bevat negen handen en één voet. Deze houden op symbolische wijze 'visitekaarten' vast. Als je wat langer naar het kunstwerk kijkt, zal duidelijk worden dat ieder object een eigenheid heeft, met diverse manieren van vasthouden van de kaart. Bijvoorbeeld heeft één hand de pink verborgen in de muur (is die er wel of niet?) Een andere hand doet een verdwijntruc met zo'n kaart. Weer een andere hand geeft het OK teken etc. De muur bevat twee linkerhanden... De enige voet zo tussen de handen, is op het eerste gezicht komisch, maar heeft ook een serieuzere betekenis: sommige mensen gebruiken hun voet bij de dagelijkse handelingen. Wordt vervolgd...  tijdens de netwerkbijeenkomst Gelijk is Gelijk op 3 december, wordt de door mij ontworpen Broeder Tuck Award uitgereikt. Voor meer informatie over de award kijk je op Troost Over Leven. Ook kunnen daar de kandidaten aangemeld worden.
|
Blog archief:
December 2024
|
RSS-feed
