Mijn werk is voornamelijk geïnspireerd op de menselijke torso. De beelden ontstaan gaandeweg op intuïtieve wijze. Het zijn directe voortvloeisels vanuit mijn eigen binnenwereld. Beelden die het menselijke overstijgen; ofwel gedaantes. Hevige tegenstrijdige emoties krijgen meermaals vorm in mijn werk.
Een eenduidig antwoord op de vraag waar mijn werk over gaat is niet te geven.
Ik kom uit op bepaalde vormen gaandeweg het maken. De vorm ontstaat tijdens het werken. Ik werk niet altijd met een vooropgezet plan, dat is technisch wellicht een uitdaging, maar het geeft me vrijheid. Hoewel het ook prettig kan zijn met voorbedachte rade, planmatig te werken. Het bestaat beide, net waar een werk om vraagt. Anatomisch correct streef ik niet na. Loslaten is: beelden die wat mij betreft het menselijke overstijgen. Ik wil dat er ruimte is voor interpretatie.
In sommige werken zit emotie. Die komen behoorlijk dicht bij mezelf. Onprettige hevige emoties krijgen vorm in een beeld. Bijvoorbeeld in "Comfort-zone". Maar, sommige toeschouwers zien er juist humor in, en dat is prima.
Tegelijkertijd staan de beelden ook ver van me af. Hierin zit een tegenstrijdigheid. De beelden vinden hun oorsprong in mijn eigen kern, maar wanneer ik mijn binnenste in fysieke vorm zie voelt het haast bijna als onherkenbaar.
De koppen zijn vooral een onderzoek naar hoeveel je kunt weglaten. Is het mogelijk geen gezichtsuitdrukking vast te leggen? Ik heb een zo algemeen/neutraal mogelijk gezicht proberen te maken. Ik heb willen onderzoeken wat de term emotieloos betekend en hoe dat er uit ziet.
